Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 3

[p. 541]

Ronsard

Ronsard - vanwaar gekomen?
Je wendde de steppen voor,
je had niet genoeg aan Vendôme:
Hongarije, dàt deed ze dromen,
het schrokkende kraaienkoor!

De roem bleef je niet onbekend.
Ook al hoorde je niet met je oren,
je zag toch het firmament;
je wist méér dan de ov'rige bent:
al het aardse geluk gaat verloren.

Rabelais had het anders gezegd;
hij bleef dichter bij aarde en stenen,
streelde 't vlees en floot op de benen,
was aan andere dingen gehecht
dan jij met je Rome' en Athene.

Maar hij, gigantische reus
in de mantel der clericalen,
mocht op je verfijning smalen:
hij was voor jou een soort geus
de schouders voor op te halen.

Hij was groter dan jij: men beweert het,
en beweringen zijn te geef;
maar ik weet wat bitters je dreef,
toen je, totterdood gedeerd, met
geslepen penneveer neerschreef:

[p. 542]

 

‘Hij die vandaag in het graf ging,

 

is evenzeer dood als de strafling,

 

die stierf op de dag van het oordeel.

 

Naar de eeuwige rechtbank zich haasten

 

of treuzelen tot het laatste

 

biedt ons geen enkel voordeel.’

 

 

 

PIERRE H. DUBOIS.