Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 2

[p. 916]

[Gedichten]

Steeds

Steeds heb ik je liefgehad:
Sinds de aarde werd geboren,
sinds de maan kwam opgevaren
en bij 't eerste morgengloren:
steeds heb ik je liefgehad.

Veel heb je mij steeds gegeven:
nimmer kan ik je nog derven,
samen is dooreengeweven
beider leven en het sterven:
Veel heb je mij steeds gegeven.

In den nacht komen wij samen:
als ons beider droom gaat leven,
als de sterren helder klaren,
worden wij bijeen gedreven:
in den nacht komen wij samen.

Steeds heb ik je liefgehad:
nimmer heb ik je verloren
sinds de maan kwam opgevaren
en de aarde werd geboren:
Steeds heb ik je liefgehad.

[p. 917]

Zonder hoop

Je foto staat voor me; ik zit
aan tafel waar jij steeds zat.
De lift suist omhoog en ik bid
zooals ik nooit eenmaal bad.

Ik wacht op iets dat niet komt,
ik wacht zonder hoop of zin.
Het geluid van de lift is verstomd
en jij komt de kamer niet in.

Ik wacht op iets dat niet komt
aan tafel, waar jij steeds zat;
ik denk aan je oogen, je mond
en bid zooals ik nooit bad.

Ik wacht zonder hoop of zin;
ik wacht op iets dat niet komt:
jij komt de kamer niet in
en 't geluid van de lift is verstomd.

[p. 918]

Droom

Tweemaal twee en nog eens drie
dat is steeds de heilige zeven.
- Drie raven krijschten: wie, wie, wie?

Ik schrikte, zwarte wolken dreven
voorbij en oorverdoovend tumult
werd boven mijn hoofd aangeheven.

Een stem zei: de tijd is vervuld;
en ik vroeg: is hij bij de dooden?
geef hem mij weer: ik ben de schuld.

Zwarte raven, drie zwarte boden
zetten zich op mijn schouders neer
en een zei: ik kom van de goden.

De lucht verduisterde meer en meer
en weer krijschten de zwarte raven,
zooals toen, bij den eersten keer.

Ik vroeg: waar ligt hij dan begraven?
wijst het mij toch, dat ik het zie;
en mijn luide stem verjoeg de raven.

Drie raven krijschten: wie, wie, wie
vindt nu de heilige zeven?
tweemaal twee en nog eens drie...

- Toen hoorde ik: hij is nog in leven...

LIANE BRUYLANTS.