Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 2

[p. 606]

December

De koude nevels over 't naakte land,
In de ijle lucht dunne december-roken,
De hoeven ver en stil en toegedoken,
De boomen van een bronput als een hand

Die niet meer wenkt. De beek klotst grauw en loom
Langs 't dorre riet: een vreemd, eentonig klagen
Als van wie wrede en sombere dingen zagen
Verstrikt in 't net van worgend-bange droom.

't Vereenzaamd hart, doorwond en moe,
Wendt zich zwijgend de winter toe.

FRANS DE WILDE.