Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 2

[p. 602]

[Gedichten]

Digter

Ek is gevang
en uit die stryd
êrens in die ewigheid
op 'n Ceylon verban

waar al my drange
na 'n verlore vaderland
my dag na dag geëiland
hou met horisonne en verlange,

en in die geel gloed van die kers
snags deur die smal poort
van die wonder elke woord
laat skik tot klein stellasies vers

wat groei tot boeg en mas
en takelwerk, en die uiteindelike
reis met die klein skip
geslote agter glas.

[p. 603]

Na 'n besoek aan die dieretuin

Twee kraaie het hul nes gemaak
van stukkies draad;

en in staalkoue
ver van riete en riviere afgesluit,
broei rooivinke en wildepoue
nog hul eiers uit;

in ysterhokke
ver van randjies en langgras
werp ape en die waterbokke
nog hul kleintjies af;

net, in 'n enkelkamer, ek en jy
van hulle vreugde af geskei.

[p. 604]

Sirkus

As profeet van die tijd het 'n nar
al ons ouderwetse waardes verwar,
toe tiers en leeus in die traliekring
een na die ander deur vuurhoepels spring,
en die olifant op 'n vat gehurk
met oop en toe gekrul van die slurp
en klein spleet-ogies gerig op sy baas,
eentonig en vals op 'n mondfluitjie blaas;
en hoë skoppelmaaie en drade teken
verwikkelde kringe en strepe, bereken
in terme van man en vrou, van vang en vlug...
en bang op 'n wit perd se rug
klou 'n apie in 'n bont jokkiepak
en ons lag en ons lag as sy pet al skuinser afsak.

[p. 605]

Ballet van die metamorfose

Na die wag het meteens uit die donker
'n dansende ster vyfvlammig geflonker,
en skielik verstil op 'n bewende steel,
tot 'n kelk wat heen en weer speel
in die wind; toe ruk sy haar los
tot 'n mot teen 't ruisende bos,
wit vreugde, en uit haar verskyn
die engel, die stilte en toe die gordyn;
en daarna was ons almal nog een
wat wissel van vlam na die engel heen.

D.J. OPPERMAN.