Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 2

[p. 455]

Kleine geografie

Wie nooit in liefde blindelings geloofden
kennen van dwalen de verrukking niet,
kennen het tasten langs de diepe wegen
niet, noch den rijkdom der bij nacht geroofde,
verbleekte amuletten, noch het lied
dat tot den ochtend aanhoudt als een regen.

Ergens wachten nu in de slaapvertrekken
de dienaressen der geduldigheid
het duldeloze kloppen aan de ramen.
Onder haar kleed valt alles te ontdekken
wat over werelds ruimten ligt verspreid;
men noemt het fluistrend, bij bedekte namen.

Kleine meridianen overspannen
geuldalen, baaien, vlakten. De passaat
vlaagt warm en wild om hooggelegen streken,
waaruit men zich gewillig laat verbannen
naar 't brongebied als de volmaakte staat
van leven telkens weer vraagt aan te breken.

Branden niet in de sombere, gedoofde
steden nog stille vuren; wachten niet
aan duizend ramen milde minnaressen?
Maar wie nooit blind in liefdes woord geloofden
kennen van dwalen de beproeving niet
na terugkeer uit de allerzachtste bressen.

BERT VOETEN.