Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 2

[p. 177]

[Gedichten]

Scherzo

Ben ik nu wel veranderd?
Veranderde ooit wel de wind
sinds de Groote Alexander?
Hij is grillig en ik nog een kind.

Neen, neen, niet Alexander
was grillig; ik meen: de wind.
Hij is sindsdien niet veranderd,
en ik ben nog altijd een kind.

Of toch? Ik meen Alexander,
was hij grillig zooals de wind?
Of ben ik het die ben veranderd
en ben ik niet langer een kind?

Ikzelf, de wind, Alexander...
Ach, wat bleef ik toch altijd een kind.
Ik ben in niets nog veranderd
en grillig, zooals de wind...

[p. 178]

Droomgestalten

De morgenmist dreef langs het raam voorbij
en ik knikte alsof ik het wist
toen de ruit iets weerkaatste achter mij
waar mijn beeld door werd uitgewischt.

Ik wendde het hoofd in een huivering
en zocht vruchteloos naar een verband
van morgen en nacht en van schemering
en 't geheim van hun afgezant.

Toen keek ik weer naar het raam voor mij
en dacht mij te hebben vergist;
de morgenmist dreef heel traag voorbij
en de schaduw was uitgewischt.

[p. 179]

Eenzaamheid

De wolk trekt voorbij in de lucht,
de vogel trekt heen naar zijn nest
en de bloesem wordt eenmaal vrucht...

- Maar wat is er dat mij nog rest?

De vogel trekt heen naar zijn nest,
maar waar, waar kan ik nog heen
en wat is er dat mij nog rest?

- Hoelang ben ik nu al alleen?

En waar, waar moet ik toch heen?
Hij ging en liet herinnering,
dat was van hem, van hem alleen...

- En hij? Hij hield alleen mijn ring.

Wat, wat is er dat mij nu nog rest?
De wolk trekt voorbij in de lucht
en de vogel trekt heen naar zijn nest...

- Ach, 't is niet de dood dien ik ducht...

LIANE BRUYLANTS.