Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 1094]

Bij een vertaling

van de Sonnetten van Louise Labé

O wanhoop grijpt mij aan telkens ik weer
een zang van u uit mij omhoog moet halen,
want buiten 't eeuwig wonder van uw tale
is er zoveel dat ik van u ontbeer:

zoveel, uw vrouwlijkheid, uw liefdegloor,
de duizeling, de steeds herhaalde tover
van rythme en rijm, van rozen en van lover,
dat ik uw stem zo dikwijls machtloos smoor.

Laat mij eenmaal niet meer mezelve zijn:
in u vergaan en worden in uw pijn!
Er is zoveel dat ik niet eens vermoed....

En jaag uw brand, o dronkenheid der zinnen,
ook door mijn vers, dat ik met vlaamse gloed
verhaal hoe deze vrouw eens durfde minnen.

LUC VAN BRABANT.