Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 995]

In memoriam Arthur van Schendel

Hij had dit land zeer lief en was bereid
Zijn lof te zingen voor wie luist'ren kon;
Hij zong van wolken, water, wind en zon,
En van der menschen goed' en kwaden strijd.

Zijn woorden waren sterker dan graniet,
En glansden van steeds wisselende kleur;
Doordrenkt van licht en van der aarde geur,
En van de dingen die het hart soms ziet...

Hij hield van zwerven, als de dichter doet
Die in den nacht een stem hoort die hem vraagt;
Een aad'laar die de eenzaamheid verdraagt,
Wijl hij geboren is met koningsbloed.

Hij was een Ziener die zijn g'loof beleed,
En die het leven heerlijk prees groot;
Eén, die God's wil gaf in de goede Daad,
Wiens laatste woord zegt wat geen mensch ooit weet.

K.H.R. DE JOSSELIN DE JONG.