Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 575]

Monologue intérieur

Ruim nu baan voor de jeugd, want u past het verzaken
aan veel dat ge zelf op zijn tijd hebt gesmaakt.
Want waartoe u nog noodeloos zorgen te maken?
Laat het dartelen over aan welp die ontwaakt
tot het leven dat lokt als een tuin van beloften -
zoo oneindig en groen met zijn zonnig verschiet -
nu de jaren den glans van uw oogen verdoften
met de duistere wolk van 't beminde verdriet.
Gij kreegt meer dan uw deel van de vreugden der aarde
Geef u over voortaan aan het stille genot
van uw vrouw en uw pijp en de onschatbare waarde
van een boek dat u wijslijk verzoent met uw lot.

MAURITS DE DONCKER.