Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 269]

Hart van Holland

Gevanklijk werd ik weggevoerd,
een landsknecht links en rechts van mij.
Dat maakt de wereld vreemd en dof.
Maar zie, hoe onveranderd lag
daar voor mij uit het Binnenhof.

Ik hief gesterkt het hoofd en zag
onder de grijze weidsche lucht
- een magistraal geschiedverhaal
geteekend in het tinnen licht -
de vorstelijke Ridderzaal.

Toen, staande op dat eeuwig plein,
een tijdelijke gevangene,
wist ik: niet alles wordt geveld,
en ik dacht aan Oranje en
Johan van Oldenbarneveldt.

En toen ik weer werd weggeleid
- geen van de knechten aan mijn zij
had in mijn droom of denken erg -
groette ik vluchtig met de hand
de vogels van den Vijverberg.

ANTHONIE DONKER.