Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 270]

Crucifix

Voor critici.

Zijn we niet even dicht omringd
als diep doordrongen van geheimen?
Wat is dat vreemde schoons van rijmen
(omdat een woordklank zich herzingt?)
en hoe, hoe kan het dat gelaten
soms zo wegslepend heilig zijn
ondanks hun aangevreten lijn,
als die Mariaatjes der straten?

Of werkt die lijn als repoussoir?
Kan 't rijm buiten die daagse zinnen?
Wordt het gelaat dat we beminnen,
gewond, niet maat en beeldenaar
waaraan we hoger aanschijn raden?
Kan God op aarde zonder kruis,
is 't niet de sleutel van Zijn Huis
alsook Zijn sein langs onze paden?

En teken, hoe wij in de ziel
geluk en schoonheid moeten meten,
alsnog goedlachs in twee gespleten:
lang hout dat reikt naar 't zonnewiel,
kort hout dat stof zich weet en wetten?

't Rijk Gods is wie zo meten kan,
en kinderlijk ontbloeien aan
een werk van meesterlijke smetten!

JOHAN DAISNE.