Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 262]

De vader

Er is een leegt' die hij niet peilen kan,
Op straat loopt hij gebogen als een man
Die zoekt een bloem tusschen de harde steenen.
Soms houdt hij stil, en staart, en gaat weer henen,
Weet niet naar waar, het heeft ook geen belang.
Hij ziet noch mensch, noch ding, den hellen zang
Der kindren in de school, hij hoort hem niet,
Hij gaat, gewikkeld in een zwart verdriet.
De lucht, de zon is zwart,
Alles is koud en hard,
Alleen de grijze, ritselende regen
Is hem vertrouwd; hij voelt hem vriendlijk wegen
Op zijne handen, aan zijn heete slapen.
Wie stierf? Hij is als een gebroken wapen.

FRANS DE WILDE.