Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1

[p. 57]

Credo

'k Geloof in U, almachtige moeder aarde,
oorsprong en einde van al wat bestaat,
eeuwige moeder, die ons allen baarde
en in wier schoot elk schepsel weer vergaat.
Geen van die goden die men gist of raadt,
maar steeds aanwezig met uw zaligheden,
zijt gij, o vrouw, geliefd en aangebeden,
mij heil'ger dan de steilste hemelhoogt.
Daarom belijd ik, waar ik ooit zal treden:
ik min de moeder die mij heeft gezoogd!

'k Geloof in U! Niet in een kerk of tempel,
maar diep in 't hart heb ik u steeds vereerd;
gij hebt van jongs op mij gedrukt uw stempel,
tot welk geloof ik mij ook had bekeerd.
Alleen aan u heb ik de les geleerd,
dat alles staat en gaat als jaargetijden
en dat wij bloeien en ons soms verblijden,
als boom en bloem wier leven gij gedoogt.
't Is de eenige leering die ik kan belijden:
ik min de moeder die mij heeft gezoogd!

Want nimmer is men zeker van zijn vader,
doch zijne moeder loochnen kan men niet.
Zij blijft de weelige, onuitputlijke ader,
die in ons hart het gulpend leven giet.

[p. 58]

 

Wij gaan tot haar in vreugde en in verdriet;

 

haar zullen wij geheimen toevertrouwen,

 

want ze is gezegend boven alle vrouwen,

 

die voor haar kindren enkel goeds beoogt.

 

Het is een lust die schoonheid te beschouwen.

 

Ik min de moeder die mij heeft gezoogd!

 

 

 

Mijn koninklijke moeder, aarde, ware wijze,

 

wat zijn naast u die toekomstparadijzen,

 

wier vaag bestaan men te betoogen poogt.

 

Het ware zonde uw zaligheid afwijzen:

 

Ik min de moeder die mij heeft gezoogd!

 

 

 

BERT DECORTE.