De Nieuwe Gids. Jaargang 9

[p. 297]

Verzen, door Frans Mijnssen.

Voor P. Tideman.

Ik ken die lange lange dagen

van troostelooze eenzaamheid

wen flauwe oogen moe-geschreid

niet van de aarde opzien wagen.

Trillende lippen vleiend vragen

om slapen, rusten... voor altijd

en alles in u om Haar liefde schreit....

de nachten nieuwe plagen dragen. -

Ik ken ze wèl die lange lange nachten

door-niets-te-vullen-leege, dat de oogen

wijd-open staren in het donker als verwachtten

Ze 't Lief te zullen zien. - Of soms in logen-

-liefde en drank ge 't denken uit u rijt...

Ik kén de orgiën door rampzaligheid bereid! -

[p. 298]

II.

 

Mijn Vader, zie, ik lig devootlijk neêrgeknield

 

voor Uwen Troon; mijn Vader, hoor het smeeken

 

van uw arm kind. - O zie, de tranen leken

 

staag langs zijn wangen... Vader, 'k ben bezield

 

 

 

door groot verlangen goed te zijn, ik hield

 

Uw' naam in eere Vader, geef uw kind een teeken

 

wat hij moet doen; hij weet niet; menschen preeken

 

een zeed'lijkheid die niet de zijne is; stort in zijn ziel 't

 

 

 

bewustzijn wàt hier goed is, wàt het kwade....

 

Ik smeek U Vader, laat niet despereeren

 

den armen jongen; waren niet zijn daden

 

 

 

reeds zwaar genoeg te dragen? - Is niet zijn begeeren

 

vergeeflijk? - 't Leven dat hij leefde was vól treurigheid.

 

Nu ziet hij het Geluk. - Màg hij het nemen? - Heer,

 

verlos hem van dien strijd! -

 

 

 

14 Juli.