De Nieuwe Gids. Jaargang 9

[p. 133]

August P. van Groeningen.
In Memoriam.

Van Groeningen, een eenzaam werker in de dof-groene schemering van een stekel-hard, een bitter maatschappelyk en een arm droef huiselyk leven, de harde mensch met zijn harde, maar innige gevoel van de pijnen der werkelykheid, pijnen die hij neerschreef in dat doffe, krijtsende, harde en drooge, maar echt menschelyk gevoelde boek ‘Martha de Bruin’, Van Groeningen is gestorven. Wij, die zoo anders zijn, wier grootheid juist het onstoffelyke leven is, dat de stemmingen en klare berustende bewustheden ook aan de pijnlykste werkelykheid weet in te geven, die gelukkiger leven, òmdat wij nu eenmaal zoo zijn, wijl hij zoo anders was, wij wenken hem devootlyk na en gelooven wèl, dat zijne Ziel, wat dat is weten wij niet, maar dat zij leeft in ons herdenken zoo-zeker, leeft door ons liefhebben, al is weggegaan dit lichaam, het gepijnigde en het òpstaande tegen het leven zooals de mènschen het hebben gemaakt met de nijgingen van armoede en vriendeloosheid, en al zullen anderszins ook de bladen van dit tijdschrift zijn naam niet onder die der eerste artiesten noemen van die schreven hun leven tusschen '80 en '90....... hij is een

[p. 134]

bitter lijdend mensch geweest, mensch afzonderlyk, en wat wij blijven voelen in zijne regels, die pijn doen zoo hard en zoo hard- en zoo dood-eenzaam gewild als de man zelf was die ze schreef, blijven voelen voor menschelyk wee, het zal zich samenwinden tot een kleine klimop krans om zijne gedachtenis, die deze zich niet zal verweigeren, en die boven het niet zòò durvend en niet zòò verbeten en niet zòò sterk deel van de gevoeligen onder het volk zal doorlichten, een flauwer licht in een sombere binnenkamer boodschapper van de Zon, als een blijk hoe groot is de genezende en verzo enende macht van het weergegeven gevoel, van het Woord, dat het ook dezen heeft mogen dragen van uit het kwijnende en gepijnigde deel des Volks over de grens heen van den dood, naar de toekomst, waar zijn naam met gemeende liefde zal genoemd worden en met droefheid om de lippen.