Incógnito (Nogmaals iets over pseudoniemen) door Jeanne Kloos-Reyneke van Stuwe.
Het is iets zeer eigenaardigs in het maatschappelijk leven, dat geen enkele vrouw, die in het openbaar optreedt, schroomt, dit te doen onder haar eigen naam, behalve... de schrijfster!
Angelica Kaufmann schilderde, evenals Rosa Bonheur; Sarah Siddons vierde triomfen op het tooneel; Jenny Lind was in heel Europa bekend als de Zweedsche nachtegaal; Florence Nightingale vertrok als pleegzuster naar de Krim... en Madame Curie had er niets tegen, haar naam openlijk te verbinden aan dien van haar man in hun wetenschappelijke onderzoekingen.
Alle vliegeniersters, dokters, advocaten, architecten, maatschappelijke werksters, enz. enz. hebben er nooit aan gedacht, dit te doen onder een anderen naam... maar van oudsher waren het de vrouwelijke auteurs, die zich verscholen achter een pseudoniem.
Waarom?
Is schrijven een zoo bij uitstek onvrouwelijk beroep? Of... waren de schrijfsters bang, dat zij hun innigste innerlijk te veel bloot legden voor het vulgaire publiek?...?
Wie zal het zeggen. Wanneer een vrouw den steun van haar man kan erlangen, dan was het weer een ander geval, en Lady Wortley Montagu en Madame de Sévigné hadden er niets tegen, dat hun (tot op den huidigen dag wereldberoemde brieven) in het publiek werden uitgegeven. En Fanny Burney was maar al te blij, dat haar befaamde Evelina onder den naam van haar man Fanny d'Arblay uitkomen kon!
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd