De Nieuwe Gids. Jaargang 54

[p. 678]

Gedichten van gitanenzang door Federico Garcia Lorca vertaald door Cornelius Conijn⁺

Als offer van den Spaanschen burgerkrijg gevallen te Granada in 1937.

+ Vertaald uit de bundel ‘Poemas del Canto Jondo’ (Madrid, 1928.)

Landschap

Het veld van olijfboomen
Opent en sluit zich
Als een waaier.
Over den olijfboom
Spant een verzonken hemel,
Donker doordropen
Van koudglanzende sterren.
Aan de monding van de rivier
Trilt schaduw en licht.
Een lach is in de grijze lucht
En de olijfboomen
Zijn van geluid bezwaard.

Heel traag kleppen
De gevangen vogels
Hun vlerken in het duister.

[p. 679]

De guitaar

Hoor de zang van de guitaar -
Het kristal van het ochtendglooren breekt -
Hoor de zang van de guitaar.
Breng haar niet tot zwijgen,
Onmogelijk haar te doen zwijgen.
Zij huilt een eentoonige wijs
Zooals het water huilt,
Zooals de wind huilt
Over een sneeuwval.
Onmogelijk haar te doen zwijgen,
Zij huilt om vergane dingen.

Lied van malaga

De Dood
Gaat in en gaat uit
De Taveerne

Gaan zwarte paarden,
Gaan duistere mannen,
Langs diepe paden
Van guitarenzang

Er is een geur van zout
En het bloed van vrouwen,
In de koortsende vaart
Van de zeewind

De Dood
Gaat in en gaat uit,
Gaat uit en gaat in
De Taveerne

De Dood

[p. 680]

De stilte

Luister, mijn zoon, naar de stilte.
Het is een golvende stilte,
Een stilte waarin geluiden en echo's
Verklinken.
En die zich neigt
Tot de Aarde.

Het balkon

In het zwart is zij gekleed -
Ik weet dat de wereld klein is
En het hart oneindig -

In het zwart is zij gekleed

Ik weet dat de klagende zucht
En de smartkreet meegevoerd worden
Op de vaart van de wind -

In het zwart is zij gekleed

Zij verlaat het open balkon
En het ochtendwit erboven
Neemt heel de hemel in.

Ay! Ay, Ay, Ay!
In het zwart was zij gekleed.