De Nieuwe Gids. Jaargang 54

[p. 651]

Ideaal door Scopulus.

Meisje, met je mooie handjes,
Meisje, met je witte tandjes,
Die zoo schitteren en flikk'ren,
In 't zonlicht kunnen blikk'ren
Als je met je lipje trekt,
Die verdwijnen wen je oogjes
Nauw geloken, kleine boogjes,
Tranen wellend laten gaan,
Die zich in je lipje bijten
Bij de plagende verwijten
Je door mij weleens gedaan,
Wat zijn toch je kleine oogjes

lief en mooi;

Hoe bevallig valt het kraagje

in een plooi

Om je fijne blanke nekje,

o zoo teer,

Dat zich razend snel kan draaien

heen en weer

Als wij allen om je staan,
Pogend gunsten te verwerven,
Ons maar zelden toegestaan,
Meisje, ach wat is het jammer
Dat je maar zoo zeldzaam bent,
Meestal blijkt het liefste meisje
Nukkig, koppig en verwend.
Dat is juist de oorzaak, kindje,
Dat ik jou maar nooit vergeet;
Och je bent zoo lief, mijn meisje,
Juist omdat je het niet weet.