De Nieuwe Gids. Jaargang 53

[p. 712]

Verzen door Maarten Vrolijk.

Ontwaken

Er is geen einde dan haar kleine handen,
het wee gefluister van haar droeve stem.
Het is of overal haar oogen branden
en in den schemer dragen alle wanden
haar beeltenis en storten òver hem.

Er is geen einde dan dit her-beginnen,
geen antwoord dan een voortgedreven vlucht;
er is alleen dit tot-den-dood-beminnen,
de drang om eens het leven weêr te winnen -
als zij zal komen, in een ijl gerucht

Dàn zullen alle angsten van hem wijken,
dan kust hij haar den rood-begeerden mond,
dan zal der nachten weelde hem verrijken
en hem het al-geluk der spheren blijken -
zooals het juichend in den droom bestond.

[p. 713]

Schemer

Den laten uren, die den dag

in schemering tot avond weven:

hun is het stil geluk gegeven

van dood te gaan zonder beklag -

te mogen sterven in de ijle

vervloeiing van hun rein ontstaan,

om in het rimpellooze deinen

van een koel water te vergaan...

Gebed van den jongen

Geef mij den moed om op te bouwen
de stukke straten van mijn ziel...
Geef mij de kracht en het vertrouwen
weer, die ik had voordat ik viel...
Geef mij den zegen van het weten
dat het toch wáàr is, wat ik wil;
dat het - zooals mijn moeder heeft verweten -
niet een bevlieging is, een losse gril
van een onrijpen jongen, dien
het leeren tot verveling is geworden,
die nu wat ànders wil...

O, God -
O, wat ik wil -
doe mij dat eenmaal in Uw klaarheid zien!