De Nieuwe Gids. Jaargang 53

[p. 685]

Verzen door C.J. van Geel.

Het volgzame kind

Twee kindren zaten samen lief te spelen,
ze waren zielsgelukkig en tevree.
Een derde zei: ‘Ik speel met jelui mee!’
Toen gingen alle drie al gauw krakeelen.

Die derde leek een kind om zoo te stelen,
doch ras bespeurde men zijn zwakke stee.
Van de andren wilde 't alles, maar o wee
van zijn bezit wou 't zelfs geen zuurtje deelen.

Toch mogen wij dit ventje niet verguizen.
Het heeft familie in de beste huizen
en volgt al braaf het spoor van zijn papa.

En die papa is ook weer van zijn vader
een volgzaam zoon. Dus past het kind in 't kader.
Het speelt precies het voorgespeelde na.

[p. 686]

Het doel

Wij loopen dolend in de drukke straat
stoep op, stoep af om 't verre doel te vinden
van onzen weg die immer verder gaat -
maar ach, verzienden dwalen hier als blinden!

Geen gids die in dit oord den weg ooit vond.
Zelfs wie zich stout met toog en bef omhangen
zijn, als de mol, bij hard bevroren grond
in duistre onderaardsche cel gevangen.

Wie wij toch zijn? Van waar? Waartoe? Waarheen? -
't Zijn oude vragen van het jongste heden,
de tijden door gebeiteld in den steen
der harten die eens levenshonger leden!