De Nieuwe Gids. Jaargang 53

[p. 353]

Ik zag in droom... door Hélène Swarth.

I.

Ik kocht haar zwarten vogel, aan mijn wang
Vlijde ik zijn koud glad vleugelensatijn.
Hij beet mij fel, ik deinsde en kreet van pijn,
Doch hield hem in mijn greep met sterken dwang.

En 'k wist alrêe wat streng mijn hand verbood
Hem weer te geven - Zou die vogel zijn
De booze geest niet, die met sluw venijn
Haar wil bedwelmde en dreef haar tot haar dood?

De demon, lokkend naar de blanke zee,
Waar lentemaanlicht lei een zilvren pad,
Dat ze, in haar waan, als tot haar doel betrad,
Een schaduw vliedend, die ze, in angst en wee,
Haar volgen voelde en zinken, lijdensmat,
In golven koel, als in bevrijdings bad?

[p. 354]

II.

Zoo jong, zoo zwevend, hand in hand,
Wij liepen saam door lenteland.
Daar bloeide een boom in 't groene veld,
Als uit een tooverstaf geweld
Een springfontein van roze en wit.
't Leek voor mijn lief een mooi bezit.
'k Omarmde 't boompje en reikte hoog -
't Was of het willig tot mij boog.
En ál zijn bloemen plukte ik af -
't Was me of die boom ze in liefde gaf.
Ik vulde blij mijn kleedjes schoot
Met bloemen blank en rozerood
En lei die weelde broos en teer
Mijn lieveke aan de voeten neer.
Geplunderd stond de lenteboom.
Een vogel riep - En 't was een droom.

[p. 355]

III.

'k Zat in een kelderhol, aan leegen disch.
Drie treden hooger bloeide een rozentuin.
Een kier van 't luik liet binnenvallen schuin
Wat zonnegoud in mijn gevangenis.

Een stap - een klop - een stem - Daar sloeg aan puin
Een hand dat luik en wind omwoei mij frisch.
- ‘Laat mij u leiden waar het zomer is.’
Blij zong een vogel in een boomekruin.

Herken ik hem? Was 't niet diezelfde hand,
Waar, vol vertrouwen, 'k nu mijn hand in leg,
De hand, die 'k greep, toen 'k dwaalde in Duisterland?

Was 't niet die stem, belovend in gedruisch:
- ‘Ik breng u thuis!’ En 'k weende: - ‘Ik heb geen thuis’?
- ‘Ja, bij den Vader - en ik weet den weg.’