De Nieuwe Gids. Jaargang 53

[p. 211]

Verzen door J.G. de Ridder.

voor Willem Kloos

Ik heb gedronken Uwer woorden fonkelende wijn
Gretig gelijk een dier, dat smachtend naar wat vocht
En speurend langs de heet-droog-opgebarsten grond
Vindt plots een bron gelijk kristal glanzend, doorzichtig-rein.

Teeder-omkleed rees voor mijn geest-oog op
Uw edel beeld verheven. Zeeg'nend als een God
Stondt Gij en sprak en strekte Uw handen mij
Noodend toe, meevoerend me naar Uw top.

Hoog boven al wat aan haar voet bewoog
Stondt Gij en toonde Uw hooge eenzaamheid.
Ik zag, maar door een waas van tranen om zooveel heerlijkheid

Om zooveel lijden tevens, ik zag Uw glans en boog
Me diep ter aarde en met schroomvalligheid
Kuste Uwer kleedren zoom, o Man vol Majesteit!

[p. 212]

Ik denk aan u....

Ik denk aan U, wanneer de rust komt dalen

Over en in mijn woning en ik stil

Voor mijn gedachten Uw wezen tracht te halen,

Meng'ling van teeder schoon en stalen wil.

Ik denk aan U. Zie, bij het vuur gezeten,

Terwijl de wind klaagt om mijn eenzaam huis,

Wil ik het leed van dag na dag vergeten,

De rozen streelen die zich streng'len om het kruis.

Hier was Uw plaats, hier sleten wij de uren,

Wanneer de avond ons weer samenbracht.

Geen onzer dacht, dat het zoo kort zou duren.

En dat Gij 't eerst zou gaan, werd allerminst gedacht.

- - - - - - - - - - - - -
Uw bleeke mond zal mij geen kus meer schenken,

Uw oor vergaat, Uw tin'tend oog verstart..

Och, het is goed aan vroeger schoon te denken,

Want wat de dag ons brengt is meestal koud en hard.

[p. 213]

Gedenk mij....

O, de beklemming van een dichte mist

Benauwt mijn ziel en doet mij tastend gaan.

Lekkende droppels langs de wanden en aan

Al' zijden druilende droefenis.

Gedenk mij toch, die 'k steeds te vinden wist.

Zijt gij nog bij me of ver van mij vandaan?

En kom! Ik kan niet zien, want staâg blijft staan

Gelijk een muur rondom deze vervloekte mist.

O kom en troost me; zie, ik ben alleen

En wacht op u. Waarom verschijnt ge niet

En wijst de weg door deze sluiers heen?

Doe mij weer licht zien na dit triest verdriet;

Breek met uw stralen door de nevels heen

Opdat weer blijde klinkt mijn nu zoo droeve lied.