De Nieuwe Gids. Jaargang 53

[p. 430]

In memoriam Willem Kloos door Anton van der Stok.

Voor Jeanne Kloos.

Hij, die heenging, heeft tot de alleredelsten behoord,
Zijn Hart, verguisd vaak, tot de sluimerende harten riep
in 't lage land aan zee, waar hij de nieuwe Schoonheid schiep,
die alom ontbloeide door zijn hartbezielend woord -

Nooit te voren had men hier zóo'n zuivere stem gehoord,
nóch het onstuimig vers, dat verste verten open stiet
waar, door het schijnbare heen, hij in de toekomst schouwen liet
allen, die hij wekkende heeft liefgehad en aangespoord -

Voor ons jongeren was en bleef hij Neerlands eerste Dichter,
wiens onsterflijk werk hij met zijn taal-juweelen heeft getooid,
die naar het waarste heeft gestreefd, het diepste heeft bevroed,

die de duisternis in ons gelukkiger maakte en lichter -
Wij, die zijn Zang van Liefde dragen blijven in ons bloed,
weten, dat zijn Ster zal rijzen, schittrender dan ooit!

4-4-'38, Utrecht.