De Nieuwe Gids. Jaargang 52

[p. 443]

Twee gedichten (voor 6 mei) door Joannes Reddingius

Aan Willem Kloos

O diep ontroerende uren, stil verdroomd
met uwe verzen in mijn jonge jaren,
die van de Schoonheid openbaring waren,
goddelijk echt en van waarheid doorstroomd.
'k Heb, Dichter, U zoo vaak verwellekoomd,
wanneer 'k U las onder een dak van blaêren
in ouden tuin waar zingend komt gevaren
een briesje soms door 't eeuwen-oud geboomt.

Ik heb geschouwd door nevelen van tranen
en weêr gelachen door mijn tranen heen,
omdat uw woord sprak tot het diepste in mij.
Gij leerdet mij wilssterk een weg te banen
ik was door U in 't leven niet alleen,
gij maaktet mij door uw groot zingen vrij.

[p. 444]

Oogen-blauw

Ik ken dat oogen-blauw, hoe zal het heeten,
is 't blauw van lucht, is 't blauw van een diep meir,
blauw van viooltjes, ernstig en zoo teer,
blauw van een kleed uit sprookje nooit vergeten?
Blauw van juweelen uit een ridderketen,
blauw van een zuidergrot, van vogelveer,
of Alpenbloemen-blauw in vrijheids-sfeer,
neen, 't is de spiegel van een rein geweten.

Toen ik ze zag voor 't eerst, toen was het mij
'of de Eeuwigheid mij rekenschap kwam vragen
of ik het leven diende in jeugdgetij.
Ik hoorde toen in mij het woord: Wees trouw....
In nachten donker en in droeve dagen
hielp mij de erinn'ring aan dat oogen-blauw.