De Nieuwe Gids. Jaargang 51

[p. 523]

Victor Hugo en Emile Zola door Dr. Willem Kloos.

Victor Hugo, de Radde, Wijde Ziener werd gesmaad
Zijdlings, omdat hij soms mín-juist de daagsche dingen schetste.
Och, 'k vraag, als rijpe Weter, Voeler, Kijker, nu de resten
Schrale, aardsche van die beide Grooten liggen desolaat

Als even prachtge Willers, van wie geen nu meer bestaat,
Die elk, onschuldig in hun doening, diep elkander kwetsten.
Wien lief 'k 't meeste? Ik zag en zie gestaeg naar 't Oosten, 't Westen,
't Zuiden en 't Noorden, om te ontdekken wat niet gansch vergaat,

Omdat het toont zich voor al latre tij'n als 't Hoogste en Beste.
Mijn Geest, als simpel mensch, die diepst-in werkt en nooit druk praat,
Keurt alles nog van vroeger en van 't Huidge, schoon hij pestte

Soms een onzeekre, die hem achteraf onjuist bekletste,
Met flinke rondheid in mijn verzen. Och, een diep-paraat
Bestrijder van 't dom laagdoen blijf 'k nog, maar bedoel 't nooit kwaad.