De Nieuwe Gids. Jaargang 50

[p. 514]

De sneeuw breekt aan! Door Johann Stellwag.

De sneeuw is schoorvoetende aangebroken.
Zoo helder, onhoorbaar en zoo koel....
De sneeuw genaakt mijn open gevoel:
Slapende heb ik haar al geroken.

Al wat wou komen wordt onderbroken.
Ik ben nu gereed tot dit ééne doel:
Helder te zijn, onhoorbaar en koel....
De sneeuw is schoorvoetende aangebroken.

Ik ga nu weer slapen, zoo blij te moede.
Buiten geschiedt er het onbevroede:
Achter het stille, gesloten gezicht
Worden zoo nieuwe dingen verricht....

Ik kan niets zeggen, ik kan niets hooren:
Ik lig maar stil te worden herboren.