De Nieuwe Gids. Jaargang 50

[p. 115]

Bibliographie.

V. Bérard, L'Odyssée d'Homère. Étude et Analyse. (1931). Paris. Mellottée.

Dit boekje van Bérard, die reeds zeer omvangrijke studies over de homerische gedichten had gepubliceerd, behandelt in het eerste gedeelte ‘Les poésies homériques’, p. 13-186 en in het tweede ‘les drames odysséens’, p. 187-346.

Men vindt er allerlei uiteenzettingen in, bijv. over de homerische quaestie, waarbij p. 52 ook onze groote hellenist J. van Leeuwen wordt vermeld, over de epische dictie, waarbij betoogd wordt, dat de Alexandrijn met den Hexameter aequivaleert p. 88 f.f., over egyptische invloeden op het Proteus-verhaal, p. 256-261.

Een helder geschreven, boeiend, inhoudsrijk werk.

W.F.C. Timmermans, La France devant l'antiquité. (1934). J.B. Wolters Uitg.-maatsch. Groningen, Den Haag, Batavia.

Een smaakvol uitgegeven, met tal van portretten en andere illustraties opgeluisterd boekje, waarin de auteur wil toonen hoe Frankrijk sinds vierhonderd jaren op de antieke landschappen, monumenten, kunst, litteraire voorschriften, geschiedenis en sporten heeft gereageerd (p. 3).

Een rijke bloemlezing van, met bijna geen uitzondering, zeer gelukkig gekozen citaten, die den lezer van begin tot einde boeien. De zeer beknopte karakteriseeringen der schrijvers zijn raak. Met genoegen las referent o.m., dat Napoleon ook als auteur grooten lof verdient, p. 154.

Dit allervoortreffelijkste boekje mag op geen gymnasium, geen lyceum, geen hoogere burgerschool ontbreken.

[p. 116]

L. Cahen, Esquisse d'Historie de l'Orient et de la Grèce. (1931). Paris, F. Alcan.

A. Piganiol, Esquisse d'Histoire Romaine. (1931). Paris. F. Alcan.

Beide werken, door gravures en kaartjes toegelicht, zijn zeer overzichtelijk en inhoudsrijk. Ze dragen echter blijken van kennelijke overhaasting en zouden daardoor hier en daar aanleiding tot verkeerde voorstellingen kunnen geven. Men vindt er ook onjuistheden in: Sparta (p. 173) werd niet door Epaminondas ‘occupée’ en Hannibal was niet ‘volontiers cruel’ (p. 52). De ‘Bibliographie Sommaire’ heeft bedenkelijke lacunes. Als men bijv. (p. X) van de geschiedenissen van het Romeinsche Keizerrijk die van Lenain de Tillemont aanhaalt, mag men ook die van Gibbon niet vergeten.

Den Haag.

Dr. K.H.E. de Jong.

*_**

Avondzangen. Verzen van Nanda van der Valk-Sandbergen. - Van Gorcum & Comp. N.V. Uitgevers. Assen, 1933.

Ziet ge, dergelijke gevallen als de zoutelooze woordenstroom van Nanda van der Valk-Sandbergen zijn er legio en het dient gezegd, niet alleen in ons land. Ook in Duitschland vondt ge te allen tijde dergelijke rijmende, religieuze, sentimenteele dames in heele massa's! In Frankrijk blijken ze op dit gebied iets normaler. De Parijsche huisvrouw heeft wel wat beters te doen, dat verzeker ik u! Daar vind je nog uitstekende huisvrouwen en minnaressen van hun man. Ook onder de vrouwtjes die even oprecht en absoluut vertrouwend in God gelooven als Nanda van der Valk-Sandbergen dat doet. Niettemin.... vooruit maar weer: de rijmen van Nanda Sandbergen zijn dikwijls gevoelig en haar vrome en avondlijke stemmingen heeft ze ons in nergens imponeerende, maar ook in nergens leelijke taal op versleten lyrische wijze medegedeeld, zooals dat tienduizenden vóór haar en nog duizenden na haar zullen doen. Ik begrijp ook wel, dat zij hiermede niet zal ophouden. In hoogsten zin heeft dan ook geen sterveling het recht dit van haar te eischen.

Max Kijzer.