De Nieuwe Gids. Jaargang 49



[pagina 425]
Verzen van Mees Valentijn. Dancing-restauratie. Men heeft de boel hier aardig opgekalefaterd, er is nu meer gelegenheid voor zeer intieme pret, als straks de band haar week-sentimenteele tango's klatert kan hier veel zéér verdriet in vreugde worden omgezet. men heeft ons ook met warme roode sofa's begenadigd, daarboven is het licht moedwillig laag gedempt: hier kan de heimelijke honger permanent worden verzadigd en het verhit verlangen liefderijk worden getemd. als straks de gasten duizelend dit paradijs verlaten - een man loopt wankelend een bloote schouder achterna - staat d'exploitant dom-grijnzend met den ober nog wat na te praten en telt het loon voor zijn gastvrijheid gnuivend in de cassa na....
[pagina 426]
....en dan 's avonds in een kroeg, in een bar met muziek, drinken en rooken en lachen, en meezingen met Richard Tauber: ‘ich liebe dich’, en nòg een flesch wijn bestellen, en práten, práten, - de temperatuur wordt ondraag'lijk en een nevel versluiert ons denken - en, met een teer-blanke arm bij je schouder dansen, wilder, brutaler naarmate de nacht verder voortijlt.... en dan buiten, met moe-holle oogen, en een hoofd vol duiz'lende leegheid gaan door de nachtzwarte straten met dat wilde verdriet, dat verdomde verlaten- zijn en loopen maar, loopen, met den nacht, door den nacht naar den asch-grauwen morgen....