De Nieuwe Gids. Jaargang 49

[p. 650]

Liedjes door Hélène Swarth.

I.
Zomermorgen.

Door loover suizelt windgestreel,

Al loom en loomer -

Een lijster roemt met zoet gekweel

Den jongen zomer.

O stil! nu waag geen voet van hier!

Blijf droomend poozen

In honinggeur van blanke vlier

En roode rozen.

O rozen, rijk in rood fluweel,

Als tooit een koning!

O vlier, besneeuwend groen struweel!

Doorzoel' mijn woning.

Met dennebalsem meng aroom

Van bloeiend koren,

O boschwei! voor mijn zomerdroom

Van vreugd verloren.

[p. 651]

II.
Zomermiddag.

Gespreid ten grijzen horizon,

De stoppellanden.

Door wolkendek verborgen zon,

In smeulend branden.

De heete wind bestrijkt het land

Met breede vegen

En wervelt óp spiralend zand,

Langs dorre wegen.

Op grauw van veld en horizon

Wat zwart van raven -

Geen schaduwboom, geen beek, geen bron,

Die kon mij laven.

Het felle zand mijn oogen blindt,

Beknarst mijn tanden -

En hoonend vult met zand de wind

Mijn leege handen.

Het doel is ver, ik voel zoo moe

Mijn loome voeten.

Ik sleep ze voort, ik weet niet hoe

Zij verder moeten -

[p. 652]

III.
Schemeravond.

Geen wind doorbeeft de schemerlaan

Met weeke zuchten.

Als dooden stil de boomen staan,

Op bleeke luchten.

Zij dragen fier, als donkre smart,

Hun looverkruinen,

Fluweelen tuilen zwaar en zwart,

In droometuinen,

Geschilderd op het achterdoek

Van schemerhemel -

De vogels sluimren en ik zoek

Naar bladgewemel.

Waarom nu angst omklemt mijn keel

Met felle klauwen,

Als dalende uit dat boomfluweel,

In schemergrauwen?

Ik wil niet weerloos rusten gaan

En slaaploos woelen,

Tot valsch een droom mij wiege in waan

Van zien en voelen.

De zwarte boomen dreigend staan

Op bleeke luchten -

Ik staar hun duister huivrend aan

En kán niet vluchten -