De Nieuwe Gids. Jaargang 49

[p. 467]

Stille nagedachtenis aan Hare Majesteit koningin Emma

Geen Sterver, waarom leeft dit vreemde Zijn van Schijnen, weet.
Elk is er tijdlijk mee verbonden en zwaar vraag 'k me in wíjde
Gelatenheid, waarom op eens zoo gansch er van ging scheiden
Dees lieflijk-hooge Vrouw, Die zacht maar krachtig al Haar leed

Om 't vreemd Gebeuren dezer tragische Aard verdroeg. Een kreet
Van diepe pijn aan Holland, dat Haar lieven blijft, ontglijden
Gaat, schoon Haar heilge Vreê dit niet verlangt, die sterk te strijden
Steeds wist onzichtbaar in Haar vleklooze Eigente. Diep-breed

Doorgolft thans alle goeden, nu Gij weekt, weemoedig lijden,
Want Gij, Vorstin, bezaat een geest, die goed kon zijn te al tijden.
Gij moest nu plots verzwinden en wie bleven voelen 't wreed.

Maar alle Laatren, ziende uw Beeltnis zullen weten blijde,
Dat Ge als Groot-Schuldloos-Pure steeds eenvoudig 't Fijne deedt
En heel uw Ziel als zegen over allen zacht blijft breiden.

WILLEM KLOOS.