De Nieuwe Gids. Jaargang 49

[p. 175]

In memoriam Dr. H.J. Boeken door H.M. Boissevain.

Verder, verder zie ik goede uren wijken
Die m'uw vriendschap brachten en uw trouw.
Komt Herinnering soms reeds klaarder kijken
Ze is omfloersd van 's harten diepen rouw.

Was ook schaarsch wel de onbezorgde vreugde,
Rees zoo zwaar u menig dageraad, -
Straks was 't enkel 't goede wat u heugde
Vastgelegd in dichter-woord vol raad.

Onbezorgd voor 't eind, dat scheen te komen
Hebt ge 't lieve uit duister Zijn gepuurd,
Snel den goden-wiekslag waargenomen,
Die uw geest tot scheppen heeft bestuurd

Rust ge thans op al de goê gedachten
Die u volgden op uw laatste baan
Toen de kwelling der doorwaakte nachten
In een zachten vrede was vergaan?

Dichter lijkt uw geest mij nu te omzweven,
Onophoudelijk zijt ge mij nabij,
Elke adem lijkt te zijn doorweven
Met uw lof van 't witte wintertij.

[p. 176]

 

‘Kortste dag is al weer overschreden,

 

Langer kan bij 't raam het werk gedaan’,

 

Hoeveel malen hoorde ik zwaar uw treden

 

Langs het wit besneeuwde tuinpad gaan.

 

 

 

Morgen, als het aantal mijner jaren

 

Weer met eentje meer geteld zal zijn

 

Zal ik meenen uw gestalt weer te ontwaren

 

Die mijn eerste gast steeds placht te zijn.

 

 

 

Andrer leed heeft fel u soms bewogen,

 

Eigen druk werd niet door u geteld.

 

Zagen dapper wij elkaar in d'oogen,

 

Leek al zorg niet ijlings heengesneld?

 

 

 

Dan weer vaker, dan slechts schaarsch te zamen

 

Altijd vast aan 't Grieksche werk verknocht,

 

Lieten we ons door grooter geest beschamen,

 

Vond ik rijker rijkdom dan ik zocht.

 

 

 

Help mij nu dit dalend levensrestje

 

Blij te gaan langs 't afgebakend pad.

 

'k Roem dan nog als afgetakeld bestje

 

't Geluk van 't werk met u, dat eens ik had. -