De Nieuwe Gids. Jaargang 48

[p. 288]

Verzen door Bert Nuver.

De morte.
I. Voluntas.

Als ik dood ben
moet je me in een kelder leggen
op een kerkhof achter heggen
zonder bordje
dat je nog mijn naam zal zeggen -

Als ik dood ben
zal ik rusten van het leven
dat me beide heeft gegeven:
lust en liefde -
tot een noodlot saamgeweven -

Als ik dood ben
zal mijn vriend mijn verzen erven
en de wereld weinig merken
van verandering -
hoogstens zal er ook nog iemand anders sterven -

Die ruste dan naast me
en ‘requiescat in pace’ -

[p. 289]

II.

dan zullen de menschen nog over me spreken
als over iemand met een kwaad geweten
dan zullen mijn ouders droevig zijn en weten
dat ik over 100 dingen niet met hen heb kunnen spreken

de bloemen zullen verdorren tot rimpels
de haard zal gevuld zijn met sintels
de lijkkoets zal knerpen over de sintels
en vader en moeder zullen oud zijn van diepe rimpels

maar dan zal ik rusten als een jonge verdoemde
die het leven hartstochtelijk roemde
omdat hij zich op zijn roeping beroemde -
ja - dan zal ik rusten als een jonge verdoemde -....

[p. 290]

III. Vita morsque.

De zee is groot
ze spoelt aan land
en neemt ook alles wel weer mee -

Weer terug in haar schoot
in de vreemde zachte hand
van het water van de groote zee
te zijn, dat is de dood -

Maar men spoelt weer aan land
en leeft aan de oevers en kent geen vreê -