De Nieuwe Gids. Jaargang 48

[p. 520]

Stemmen door Hélène Swarth.

IV. Zelfkastijding.

Gevang onrein, waar zucht uw ziel, gebonden,
Dit smaadlijk lijf, gestreng het blijf kastijden,
Fel honger, dorst en geesel leer het lijden.
Bedwelm en tem de slangen van uw zonden.

Striem 't rillend vleesch, tot bloed bestroome uw zijden
En balsem niet de vlammepijn der wonden,
Als rozen rood en lachende open monden -
Zoo zal ten leste uw wil uw ziel bevrijden.

Dan voelt gij vloeien langs uw holle wangen
Extasetranen, die uw ziel bedauwen.
En zingend blij van hoop en Godsverlangen,
Zal, vogellicht, zij vleugelen ontvouwen -
Dood zijge 't lijf, de ziel zal loon erlangen,
Ten hemel stijgen en haar God aanschouwen.

[p. 521]

V. Vereer den tempel....

Vereer den tempel, waar uw ziel in troont,
Dat meesterwerk van God, de Alleene Maker,
Die stelde u zelf tot tempele-bewaker.
Sla niet de wanden, waar uw Ik in woont.

Verdwaast u waan tot beul, zoo treft Gods wrake er
Uw overmoed, die 't heil'ge niet verschoont.
Houd rein den broozen tempel! Zegen loont
Den vromen wachter, nooit den plichtverzaker.

Hoe durft gij 't lijf, waarmede u God bekleedt,
Met striemen schenden, foltren duivelwreed,
't Verborgen purper van uw bloed doen vloeien?

Hoe haat ge uw lijf, terwijl uw ziel toch weet
Dat ge ál wat leeft moet lieven? Hoe kan bloeien
Extase blank uit donker lichaamsleed?

[p. 522]

VI. Alleenzaligmakende kerk.

Spoel rein uw ziel in biecht - Bedwelm uw rede
Met schemer, kaarsgoud, bloeme- en wierookwalmen,
Gewijden zang en ruischende orgelgalmen.
Het heilig drama van de Mis leef mede.
De kralen van uw rozekrans, die schalmen
Der keten, die u heft met elke bede,
Aanroer ze vroom - Maria met haar vrede
't Rebellisch hart wil zalven en verkalmen.

Als de avond daalt, om zoeten slaap te winnen,
Verzuim niet, op uw dade' u te bezinnen,
Om 't booze rouwend, Gods genâ te vragen.

Dan tot uw peluw zal uw Engel komen,
Uw nacht beschermen, brengen zuivre droomen,
In 't stervensuur uw ziel ten Hemel dragen.