De Nieuwe Gids. Jaargang 48

[p. 177]

Moeder... door Dr. H. Gerversman.

Toen ik nog aan uwe handen
langs de witte wegen ging
en het roode zonne-branden
in den blauwen hemel hing

en ik voor uw stille woorden
heel diep zwijgend open stond,
zoodat 'k alles, wat ik hoorde,
straks weer in mij zelven vond,

luist'rend, hoe gij mij verhaaldet,
dat er in de heuvelkom
's nachts de witte elfen daalden,
als de gele maan er glom,

of dat voor de bleeke ramen,
waar het avondlicht in viel,
wit-gewiekte engelen kwamen,
schouwend in der menschen ziel....

(Elke dag en elke stonde
en elk vroeg-verloren ding,
later nimmer weergevonden,
wordt een lieve erinnering....)

toen, in kinderlijk niet-weten,
was mij God zóó zeer nabij,
dat ik, peinzend in 't verleden,
somtijds om uw handen schrei....