De Nieuwe Gids. Jaargang 47

[p. 180]

Verzen door Camp de Basschaerde.

Memento vivere.

Ach kind, geniet den geur van bloemen feller,
Wees blij nu om 't geluid van helle vogelkelen,
Ach, grijp toch naar 't geluk nòg sneller,
En laat de lentewind je zachte haren streelen.

Je leven jaagt zoo blindlings door den tijd,
Je öogen turen strak van toekomstdroomen,
Bedenk toch dat, wat God voor jou heeft weggeleid,
Ook zonder dat wel over je zal komen.

Kom, sluit nu je oogen in blijde overgave
En grijp met grage hand naar 't oogenblik.

Als jij je hart niet aan het oogenblik kunt laven,
En jij je öog naar lichter kustboog wendt,
Heeft, voor je nog het leven hebt genoten,
De tijd aan jou zijn droeven loop volend.

[p. 181]

Annunciatie

Wij zien nu hoe haar leven snel verbloeit;
Een vreemde bleekheid legt zich op haar wangen,
Mocht vroeger zij verleên terug verlangen,
Thans weet zij zich aan de aarde haast ontgroeid.

Wij willen haar met bange zorg omringen,
Op 't kussen schikken het gedunde haar,
Zij wuifde met een loom en moe gebaar:
Wij moeten niet zoo om haar samendringen.

Want zij heeft plots Gods verren roep verstaan;
Voor 't laatst komt er een blos nog op haar wangen:
Wij zien haar onuitsprekelijk verlangen
Om eindelijk uit dit leven weg te gaan.