De Nieuwe Gids. Jaargang 47

[p. 543]

Verzen door Fiena Wilkens.

Onheilsboden.

Kra...., kra.... 't gekras der zwarte raven
Klinkt onheilspellend door de lucht
Kra...., kra...., het is mij, of zij gaven
Elkander antwoord en beducht
Voor 't aangekondigd onheil is mijn vlucht
Een overhaaste; bijgeloovig zegt ge, neen,
Doch 't somb're geluid ging huiv'rend door mij heen.

[p. 544]

Afscheid.

Schaduw der smart komt mijn ziele verduist'ren
Wijl jij zult heengaan en troosteloos eenzaam
Mij achter gaat laten; kon ik immer beluist'ren
Hoe je trillende stem, nu in smartelijk fluist'ren
Bevend, gebroken, stamelt mijn naam.