De Nieuwe Gids. Jaargang 47

[p. 267]

Jacques Perk.

Huize ‘Bornia’

Driebergen-Rijsenburg.

Driebergen-rijsenburg, 12 Januari 1932.

Hooggeachte Heer Kloos,

Bij het doorzoeken van de nagelaten papieren en documenten mijner ouders vond ik o.m. een brief van mijn neef Jacques Perk van 3 Juni 1878. Deze brief was blijkbaar gericht aan mijn Vader Jhr. W.F. Clifford Kocq van Breugel en zijn zuster Mevrouw M.A. Dézentjé die destijds met hun moeder in Haarlem woonden.

Hoewel deze brief slechts een vroolijk familiebabbeltje bevat, zou hij misschien gepast hebben in het kader van de herinneringen aan Jacques Perk opgehaald in het jongste Jubileumnummer van de Nieuwe Gids.

Mitsdien veroorloof ik mij U hierbij afschrift van dezen brief te doen toekomen. U, voorzoover noodig, machtigende hem te publiceeren verblijf ik inmiddels met de meeste hoogachting,

Uw dienstw.,

J.R. CLIFFORD KOCQ VAN BREUGEL.

Afschrift

3 Juni 1878 Amsterdam.

Lieve tante en oom,

Hier ben ik weder in papieren gedaante op 't Kennemerplein. De gelegenheid tot dit uitstapje heeft zich niet eer opgedaan, want de dagen worden hier tegenwoordig in pretjes en wandelingen zoekgemaakt en de pen komt haast niet meer in hande. Indien het anders ware, indien mijn inktpot lettersgewijze over 't papier werd uitgestort dan zou er een boekdeel gevuld kunnen worden met het opschrijven van alle aangename herinneringen, die bij mij oprijzen als ik aan Haarlem denk. Ik denk veel aan Haarlem. Ik gevoel me gelukkig bij die gedachten. De indrukken die een liefelijke natuur, die een hartelijk huis-

[p. 268]

gezin nalaat zijn blijvend en vervullen de ziel met gevoelens van innige sympathie. Daarbij voegt zich dankbaarheid en wat is meer noodig om iemand in de zaligste stemming te brengen? Alleen de kleine ongelukken, die ik heb begaan, en die me niet kwalijk zijn genomen spreiden over die herinneringen een weinig schaduw. Verkeerd de maat nemen; lompweg een kist voor Indië verkeerd merken, dan onwillens hooren ‘dat je aan die Jacques ook letterlijk niets kan overlaten’ en ‘niets er van zeggen Marie’ en zien dat in de eerste dagen het tòch brandt op de lieve lippen van die Marie, eindelijk respect krijgen voor hare stilzwijgendheid en wat al niet!!

Ja Tante! telken morgen als ik mij wentel in kietelende handdoek, die u in mijn bezit heeft gebracht, denk ik aan u en niet minder wanneer ik met het mooie potloodje poppetjes op de pleé verf. Waartoe goud al gebruikt wordt, nietwaar!! Dan denk ik aan het oogenblik waarop ik het ontving, aan de heerlijke tocht naar Santpoort, aan melk met brandewijn en korte spoorritten, aan Tramwayliederen en museums van schilderijen, aan stout en aan de goeie, beste grootmoeder, die een voorbeeld is van menschelijke zielsrust na een stormachtig leven, die gelaten leert berusten en in voortdurende werkzaamheid de hersenen niet laat rusten maar tusschenbeide een les vol wereldwijsheid en menschenkennis óverstort in het hart van die haar omringen uit haar ondervindingrijk gemoed.

Dan riek ik de Meidorens weêr, die ik nu niet meer te rieken kan krijgen en dan voel ik het lekkere zonnetje van de serre mij schijnen en mij koesteren op ruggetje en bolletje.

Och, waarom is 't nu ook zulk druilerig weer!! Maar druilerig of niet, ik wilde dat ik er door kon om u genoegen te doen.

Verzuim toch nimmer om als u iets uit Amsterdam noodig heeft u tot mij te wenden. Ten allen tijde sta ik gereed om stipt uw believen uit te voeren en mij niet te vergissen. U zult me door me alsdan te vertrouwen groot genoegen doen.

Kus de lieve moeder alstublieft hartelijk van mij en wees zelf op 't vertrouwelijkste gegroet door uw dankbare en u steeds zeer toegenegen neef,

w.g. JACQUES PERK.