De Nieuwe Gids. Jaargang 47



[pagina 63]
Gas! Door Hein von Essen. Het woord dat ééns in ons zingende was, Als een subliem en geliefd gedicht: ‘Ziel, ik beken mij aan Uw diepsten droom En aan Uw zuiverst licht....’ Maar wij hooren onze motoren gonzen; Wij jachten de stonden naar de winst van seconden; Handen en voet, rad en pedaal en d'ontvonkte benzine, Olie en bloed, vleesch en metaal worden één wet, één magnifieke machine....! Gas! Gas! tot den eindeloos wijkenden zoom, Gas! tot wij deinen op den stijgenden kilometerstroom Voorbij en ontvlucht aan het woord, dat ons roepende was Als een geweten en eeuwige plicht: ‘Ziel, ik beken mij aan Uw diepsten droom En aan Uw zuiverst licht....’
[pagina 64]
Maar wij vieren de roode banieren van 't dooden; Wij stampen tesamen harts heilige namen, techniek en gemoed, hersens en staal en Gods donker mysterie, Modder en bloed, vleesch en metaal tot één wet, één magnifieke materie....! Gas! Gas! tot den uiterst-onmenschlijken zoom, Gas! tot wij zijgen op den stijgenden doodenstroom, Verlost, o voorgoed, van het woord dat ons martelend was Als een noodlottig en meedoogenloos gericht: ‘Ziel, ik beken mij aan Uw diepsten droom En aan Uw zuiverst licht....’