De Nieuwe Gids. Jaargang 46

[p. 301]

Verzen van Willem de Wijk.

De spelonk.

Zal steeds de menschheid, struiklend onder lasten
van slaafschheid, bijgeloof en ijdlen pronk,
hulpeloos stromplen door de nachtspelonk
en in benauwenis den wand betasten

- Klonk daar geen gil van iemand die verdronk? -
wen angst haar, als een dier zijn prooi, verraste.
Hoorde één een stem, die uit den hemel klonk?
Hij luistert scherp. Neen, 't bleek een raaf, die kraste.

Een enkle ziet de Waarheid in een flits
alsof de Godheid zelf op hem een straal richt
of hoort muziek uit hoogere regionen.

Doch velen galmen bij harmoniumtonen
en volgen, koppig-dwaas, een nietig dwaallicht,
met baatzucht dikwijls of de vrees als gids.

[p. 302]

Saturnus.

Als Saturnale machten naar u grijpen,
buig dan gerust deemoedig 't hoofd. Het leed
dient om u sterk te maken en te rijpen.
Zorg, dat gij deze waarheid nooit vergeet.

Want steeds zal u Saturnus wreeder knijpen,
hij zal u knauwen met steeds killer beet.
Uw ziel is een juweel, dat hij moet slijpen,
Na tal van levens is hij eerst gereed.

Dus, dwingt u straks in 't dal de dood tot rusten
en reikt gij hem uw staf, uw stoffig kleed,
vermoeide reiziger des levens, weet
dat nimmer nutteloos de smart u kuste.

Glij dan getroost en zonder klacht of kreet
in 't zacht, diep avondwater, 't Onbewuste.