De Nieuwe Gids. Jaargang 46

[p. 415]

De onvervulde door Jan H. de Groot.

Alleen en onbegrepen,
alleen met het bloed als vuur.
Kind, zoo laat is dit uur.
Je oogen zijn scherp geslepen.

Onverschilligheid is een kostbaar wapen.
Wat hielp dit toen ik bij je stond?
Je adem schokte aan je mond.
Maar moest ik je niet laten slapen.

Het uur is al zoo laat.
Te laat... ik kan je heel veel geven
dat zwaar zal maken 't verder leven,
als dit vergaat.

En wil je? Neem het. Pluk de dag,
Brand los, brand op, want weinige uren
zal deze felle vreugde duren.
Dan ga je met een dapp're lach.
.. .. .. .. .. .. .. ..
Een scherp stuk staal brak de machine.
Toen stierf de groote toovenaar.
De toekomst storte over haar
hart, als een lawine.