De Nieuwe Gids. Jaargang 46

[p. 412]

Wee mij door J. van Nelle.

Wee mij ik heb het wenen verleerd.
De dagen van mist.
De donkere zonloze dagen.
De dagen van traan en van klacht
Somber en eenzaam doorgebracht
Zij zijn voorbij.
Ik lach en vergeet
Hoe ik eenmaal om 't lijden van anderen leed.
Want ik heb dat bittere wenen verleerd.

Wee mij ik heb dat bittere wenen verleerd
De dagen van wrok en haat
De zwarte, de rode dagen
Het onmachtig willen, het wanhopig klagen
De tijd toen ik van alles het waarom vroeg
Toen mijn hart de wraak en de liefde droeg
Voorbij zijn die dagen; ik vraag niet meer
De rust is in mij: ik leg mij neer
Want ik heb dat hopeloos strijden verleerd.

[p. 413]

 

Wee mij want ik heb het roepen verleerd

 

Het roepen tot God om recht

 

Toen ik Hem mijn haat en mijn liefde bracht

 

Mijn rode wraak, mijn zwarte klacht

 

Toen ik voor God mijn angst uitgoot

 

Mijn ziele streed voor ziel in nood

 

Dat is alles voorbij; ik zwijg en vergeet

 

Der verdrukten eindeloos, eindeloos leed.

 

Want ik heb dat strijden en bidden verleerd.

 

 

 

Kom terug donkere dagen

 

Van strijd en geween

 

'k Heb u nodig; ik heb u nodig

 

Waar ga ik heen?

 

Lachen waar 't verdriet zijn woonstee heeft.

 

Feesten waar de armoede en kommer beeft.

 

Kom terug zonloze dagen en zwarte nacht.

 

Leer mij weer wenen, geef mij de klacht,

 

Want wee mij, ik heb dat reddende wenen en roepen verleerd.