De Nieuwe Gids. Jaargang 45

[p. 513]

Verre nagedachte (1895) aan vrouwe M. Douwes Dekker-Hamminck Schepel door Willem Kloos.

Op eens weer vóór me, aan overkant der tafel, zie 'k uw stalen
Fijn-bleeke, noble trekken, en uw koel-klaar, kalm-vast oog,
Toen iedre week uw hoofd, nauw-merkbaar telkens overboog
Naar 't mijne, om heel precies een nieuwen schaak-zet te bepalen.

Vrouw, nu vergingt Ge in 't Eeuwge, voel 'k, in 't Diepste, uw ideale
Vereering voor den vreemden Strever, Wien's erinn'ring woog
Als Schaduw, stralen-rijke, op heel Uw Binnenst, sinds hij toog
Ten verren Streken ná 't allaatste moeilijke ademhalen.

Ik eer uw Ziel vol zuivre liefde, Die zich niet bepalen
Kon tot Zijn's schijn, schoon diep daarachter niets voor U bewoog.
Gij waart groot-sterk door edel Willen en uw hart bleef hoog,
Door altijd zorgen, trouw Gedenken, ondanks al de kwalen

Die, Pure, uw eigen Aardschheid te verduren had. Gedoog
Dat eerbiedvol 'k U vroom herdenk met Geest, die nooit ging falen.