De Nieuwe Gids. Jaargang 45

[p. 327]

De asceet door C. Wilkeshuis.

Ik was een zondig mensch, o Heer, ik zat
aan tafel en ik dronk den rooden wijn;
het leven was voor mij een wild festijn
met slechte vrouwen in een lichte stad.

Eens, op een feestmaal hebt Gij mij verrast,
sidderend zonk de beker van mijn mond;
en meer dan anders heb 'k dien avondstond
luidkeels gezongen en den wijn verbrast.

Ik wild' Uw aangezicht niet zien, en ging
met dronken oogen door den donkren nacht;
Gij hield op iedren hoek der straat de wacht
en trad naast mij tot d'ochtendschemering.

Hoe vreeslijk heb ik U dien nacht gehaat,
hoe diep ook heb ik U dien nacht bemind;
maar eindlijk zwichtt' ik en ik kust' ontzind
Uw handen en Uw liefelijk gelaat.

Ik heb de driften van mijn donker bloed
met ijvrig vasten en met wreede straf
en 't overpeinzen van 't nabije graf
getemd, en zoo de rust der ziel behoed.

Maar als de volle maan peinzende voort-
schrijdt over een stad vol zond' en gezang,
dan bassen al mijn driften luid en lang
als dolle honden voor gesloten poort.