De Nieuwe Gids. Jaargang 45

[p. 379]

Stille nagedachte aan Jacobus van Looy.

Uw dieper Wezen, Vriend, was wijde Ziening. Fier en teêr,

Hartstochtlijk diep-in menschlijk liet Gij koeltjes, zonder spieden,

De dwaze dingen van al de andren om u heen geschieden,

Want waart Ge en bleeft Ge U-zelf in alles, naar geen enkele Eer

Of daagsche Vriendschap jagend. Op haast niemand smaadlijk neer

Zaagt gij, maar géen verhieft ge ook van de vlotte, drukke lieden,

Die Ge allen, of zij schimmen waren, langs U heen liet vlieden,

Denkend dan met geen enkle zenuw van uw Zielsdiep meer

Aan alles wat zij zagend mededeelden of u rieden,

Omdat tevreden waart Gij met uw rustig, diep-in zieden

Voor 't Mooie: uw lieve Vrouw en sterke Kunst. O, Kobus, zeer

Vreemd-droevig, want gelaten diep-in pijnlijk, weet 'k: ik leer

Zoovéél weer door uw Dood.... Maar 'k eer uw Vrede en wil hier bieden

Alleen 't stil Voelen, dat de Tijd uw Grootheid nooit zal wieden.

WILLEM KLOOS.