De Nieuwe Gids. Jaargang 44

[p. 452]

Klacht over Karel van de Woestijne door Hein Boeken.

Ontbind uw lokken, Moeder Vlaandren, nu

En sleur ze in 't slijk om op den zoon te weenen,

Die wist zoo wèl met uw stem te vereenen

Zijn lage stem tot klagend lied om u.

Want strijder, lijder ook in vredes-tijd

Was hij. Toch wachtte 'm feller strijd te strijden,

Toch wachtte hem nog wreeder leed te lijden,

Toen hij zag uwen heil'gen schoot ontwijd.

Maar wee! ook lente en bloesmen-prachten te eeren

Hij kon 't - en al wat weeld' van herfstlijk ooft

Aan graêgen mond en graêger hart belooft.

Wel dra moest zijne lente in herfst verkeeren!

Zijn zomer was 't toen 's vijands ijzren drommen

Zijn beurt-gesprek met eensgezinden vrind,

Wedijvrend beî wie meest zijn volk bemint,

Deden voor donderend kanon verstommen.

Nu staan wij leêg. Verlaten lijkt het land,

Want hij stierf jong, schoon hij al vroeg moest leeren

Hoe lichaamsleed en ziekte's boei bezeeren.

Drukke op zijn graf het Noord aan 't Zuid de hand!