De Nieuwe Gids. Jaargang 44

[p. 453]

Voorjaarsstemming door Nico Oosterbeek.

Geen zoeter hoop dan voorjaars vroeg beginnen,
als schemer blauwt over verlaten tuinen
met vagen weerschijn in de hoogste ruitjes -
De spreeuwen in de bloeiende iepenkruinen
kweelen zoo zacht met zoete vleigeluidjes
in teed'ren droom van een hernieuwd beminnen -
Geen zoeter hoop dan voorjaars vroeg beginnen.

De dag was stil van luisterend verlangen,
vol grijs geheim, dat hopen deed en vreezen,
waar wij in 't bosch terzijde van de paadjes
over ons hoofd een zwerm van zwerfsche meezen
rap zagen zoeken naar wat elzezaadjes,
waarbij ze schomm'lend even bleven hangen
De dag was stil van luisterend verlangen.

Soms deed de wind nog d'oude blad'ren roeren,
als schucht're zucht bij lieve herinneringen
aan al wat schoon was en te vroeg moest sterven
Maar tusschen 't mos op ranke steeltjes hingen
sneeuwwitte klokjes, die tot nieuw verwerven
zuiver het leven weder binnenvoeren -
Soms deed de wind nog doode blad'ren roeren.

Geen dieper heil dan 't leven te beseffen,
waar zich de wegen van 't verleden keeren
tot hoop en liefde, die ons lachend wenken....
wanneer de lente met haar jong begeeren
het groot geheim ontsluiert voor ons denken
en wij weer hoofd en handen durven heffen -
Geen dieper heil dan 't leven te beseffen.