De Nieuwe Gids. Jaargang 44

[p. 212]

Vrouwen door Hélène Swarth.

I. Rampen.

- ‘Ik bloeide, lelie, in mijn bruiloftskleed.
Mijn bruigom stierf. Ik bleef verlamd van schrik.’
- ‘'k Verloor mijn kindren, éen voor éen.’ - ‘Maar ik
Werd wreed gedoemd tot zwaarder kruis van leed:
Mijn zoon werd slecht: hij pleegde een moord. Eén blik,
Demonisch, dreef hem tot zijn lot.’ - ‘Ik weet
Geen ramp als mijne: zonder lach of kreet,
Mijn eenig kind, doofstom. Hij zwijgt, ik snik.’

Eén mengt haar stem niet in dat tragisch koor,
Maar, kalm en trotsch, haar mond verzwijgt de smart,
Die, stil gedragen, knaagt haar diep in 't hart,
Gelijk het dier 't Spartaansche kind. Teloor
Haar leven ging toen liefde haar verliet.
Zij kan niet weenen. - Klagen wil zij niet.

[p. 213]

II. Berouw.

Den Heer behaagde 't, mild mij te verleenen
Dit groot geschenk: een vrome en teedre vrouw.
Hij riep haar weer, te rein voor de aarde. - Ik vouw
De handen niet voor smeekbeê van vereenen.
't Is me of 'k haar oogen vol verwijt aanschouw:
Voor brood van liefde gaf ik hoogmoedsteenen.
Om 't bang gemis niet enkel moet ik weenen,
Maar handenwringen van vergeefsch berouw.

O 'k weet: grootmoedig, zeventigmaal zeven,
Gelijk de Heiland ons gebood, vergeven
Heeft ze ál de smart, haar hart door mij bereid.

Maar ben ik 't land doorkliefd van wroegings kouter
Of 't ruw metaal, dat wroegings smeltkroes louter
Of woestenij gedoemd tot eenzaamheid?

[p. 214]

III. Roeping.

Moe, van haar leden laat zij, looden vracht,
Het balkleed glijden, dat niet blij kon maken.
Haar stille tranen dropplen over 't laken.
- ‘Hoe lang dit leed nog eer 't is ál volbracht?
Gesleurd van feest tot feest, dan weenend waken,
Eer kloostervrede omhult mij vroom en zacht?’
't Ivoren kruisbeeld blankt, in zwarten nacht
En troost: - ‘Volg mij, hoe bitter menschen 't laken!’

Behoeft zij nog beproeving van genot?
Hoe zou de wereld in haar strikken binden
Haar, die 't alleenig eeuwig heil mocht vinden?
Verdraag ze een wijl nog én verwijt én spot.
Zij droomt van 't klooster, groen omkransd van linden
En knielt en kust de voeten van haar god.