De Nieuwe Gids. Jaargang 44

[p. 40]

De meeuwen door Hein Boeken.

De Meeuwen, niet door zwaarte aan de aard' gebonden,

Door wind en eigen wiekslag licht getild -

Wat is 't, waardoor zij toch den trek weerstonden,

Die hen mocht voeren wijd op tochten wild,

Waar zij, door stormen varend of door stilt',

Met blik en snaavlen lucht en licht verslonden

En in de zoete waatren en de zilt'

De nooddruft voor hun leêge magen vonden?

't Is dat elk, wiekend, tuurt op zijn drie-éénheid

Van eitjes met de zwarte en grijze kleuren,

Waarover 't wijfje witte vlerkjes heen-spreidt.

Bebroedend met een zorg, door niets te steuren,

Wat houdt voor hen der wereld heil omsloten,
Tot 't kopjen komt het dopjen openstooten.