De Nieuwe Gids. Jaargang 44

[p. 38]

Dood en leven door Hein Boeken.

Wel dicht bijeen zijn 't Leven en de Dood!
Wat dekt al donkere Aarde in haren schoot!
En toch, schijnt het, het is haar eerste jeugd,
Waarin zij, noodend ons tot al geneucht,
Haar nuchtre schatten komt ons openbaren:
Het teedre groen dier ongerepte blaêren,
Waar adem komt ontwakend door gevaren......
Van wie? Van wat? O ongeweten ziel,
Waarvan in ons een enkel vonksken viel.
Dat, in ons brandend, ons doet mede branden
Met den gemeenen brand van zee en landen,
Ons naar een samen-gloeien doet verlangen
Van stem met stem, van onzen zang met zangen....
Maar bovenal...... o zijn 't niet kinder-oogen
Dat lichte blauw, dat nimmer nog bedrogen,
Toch weldra zal versomberen in smart?
Maar nu - houd weg al voorgevoel, mijn hart,
Stel open u, o laat diep in u dringen
Al lentevreugd, om later ze uit te zingen
Als balsem ze te storten op all' smart,
Gaêr schat bij schat, die koude en donker tart.

23 Mei 1929.