De Nieuwe Gids. Jaargang 35

[p. 416]

De minnenden door P. Otten.

‘En eindlijk hadden wij een wijk gevonden,
Waar zeewind langs de zilvren halmen streek.
En toen 'k U in de donker' oogen keek,
Ging beider aadmen sneller en wij wonden

Onz'armen om elkander heen en konden
Alleen maar kussen, kussen, dat het leek,
Of heel de lichte wereld doofd' en week
Voor 't wild geluk van onze heete monden....

Maar als we ons langzaam lossend uit den ban,
Na lang, de donkre hoofden hieven, dan
Zagen onz'oogen, voor elk wonder rêe,

- En nochtans nieuw en blindend onverwacht -
Onder der zonne stralend' oppermacht
De schelle majesteit der steile zee.’